Το Λίσσε με Διοικητή τον Ταγματάρχη Γ. Δετοράκη, τό Περιθώρι μέ Διοικητή το Λοχαγό Σπ. Δαράτο, τό Πυραμιδοειδές με Διοικητή το Λοχαγό Ρογκάκο, αξίζουν την ίδια τιμή και αναγνώριση.
Τέσσερις ολόκληρες μέρες κράτησε ή αντίσταση τοϋ κυρίου οχυρού Λίσσε.
Συνθηκολόγησε μόνο όταν ελήφθη διαταγή κι' αυτό, αφού ήδη το Μέτωπο είχε σπάσει προ πολλού στη γραμμή Κιλκις-Θεσσαλονίκη και ο Τσολάκογλου είχε ήδη υπογράψει με τούς Γερμανούς την παράδοση όλου τού Στρατού. Δεν είχε κανένα νεκρό, μόνο τραυματίες.
Οι αναφερόμενοι λίγοι νεκροί στό μνημείο είναι από κοντινά προς αυτό οχυρά και φυλάκια. Σύμφωνα με μαρτυρίας ντόπιων, δεν θε υπήρχανε ούτε αυτοί οι νεκροί, αν δεν τους παρέσυρε ο ενθουσιασμός και δεν καλυφθήκανε όπως έπρεπε. μέσα στη χαρά τής διαφαινόμενης νίκης ή, δυστυχώς, μερικοί στραφήκανε για πλιάτσικο σε Γερμανούς στρατιώτες και μηχανοκίνητα, πού είχανε αχρηστευθεί από τα καταιγιστικά πυρά των Ελλήνων.
Την 9-4-1941, ό Ταγματάρχης Γ. Δεττοράκης από το Λίσσε μεταφέρθηκε στο Κάτω Νευροκόπι με το αυτοκίνητο τού Γερμανού Στρατηγού, Διοικητού τής Μεραρχίας. Λόχος τής Φρουράς του Γερμανικού «απέδωσε τιμάς» στον ταγματάρχη Δετοράκη, γιατί οι Γερμανοί τιμήσανε την ηρωική αντίσταση των εχθρών τους, μαχητών των οχυρών, σ' όλες αυτές τις ημέρες του τιτάνιου αγώνα καί δέν λυγίσανε. Μέσα στο γραφείο του Γερμανού Στρατηγού έγινε ο εξής διάλογος μεταξύ αυτού και τού "Ελληνα Ταγματάρχη Γ. Δετοράκη, όπως διασώθηκε στην επίσημη αναφορά τής 14-11-1945 προς το Γ.Ε.Σ. από τον Συνταγματάρχη Α. Παπαδομαρκάκη
Γερμανός Στρατηγός: Πόσοι "Αγγλοι αξιωματικοί καί όπλΐται ήσαν εις τό Όχυρόν σας;
-Δετοράκης: Ουδείς.
-Στρατηγός: Αδύνατον...
-Δετοράκης: Ουδείς Στρατηγέ...
-Στρατηγός: Σιώπησε...( Σημεία έκνευρισμοϋ και αμφιβολίας...)
Και έν συνεχεία έρωτά: Πόσας απώλειας είχε τό Οχυρόν;
-Δετοράκης: 15 τραυματίας όπλίτας και ένα άξιωματικόν. Ούδένα νεκρόν.
-Στρατηγός: Αδύνατον!...
-Δετοράκης: Οί τραυματίαι μετεφέρθησαν εις τό ενταύθα Νοσοκομείον σας. Δύνασθε νά πεισθήτε αυτοπροσώπως...
-Στρατηγός: Τί καταστροφάς υπέστη τό Όχυρόν;
-Δετοράκης: Ούδεμίαν άξίαν λόγου. Τά πάντα έλειτούργησαν άριστα.
-Στρατηγός: Πόση δύναμις κατείχε τό Κρέστη;
-Δετοράκης: Λόχος Πεζικού δυνάμεως 3 διμοιριών ύπό έφεδρον ύπολοχαγόν ώς Διοικητήν.
-Στρατηγός: Έκδήλωσις αμφιβολίας... (επετέθη εκεί δια δύο Ταγμάτων). Και διατί μας άφίσατε τήν πρώτην ήμέραν νά πλησιάσωμεν εις άπόστασιν τών 600-700 μέτρων άνευ ουδεμιάς εκδηλώσεως πυρός;
-Δετοράκης: Επεδίωξα και επέτυχα τον απόλυτον αίφνιδιασμόν.
Μετά τήν άπάντηοιν αυτήν, ό Γερμανός Στρατηγός ήγέρθη, έλαβε τήν στάσιν «προσοχής», έχαιρέτησε στρατιωτικώς τον Ταγματόρχην Δετοράκην, τού έσφιξε τήν χείρα και εΐπε:
«Τά θερμά συγχαρητήρια τού Γερμανικού Στρατού. Νά διαβιβασθούν εις τά Στρατεύματα σου, διότι έπολέμησαν ήρωϊκώτατα διά τήν Πατρίδα σας. Και δι' αυτό δέν θά σας μεταχειρισθώμεν ώς αιχμαλώτους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου