www.protothema.gr/
Πρωταθλητής, το άκρον αντίθετο του ξερόλα εξυπνάκια κρατικοσυριζαίου.
Μπορεί να έχουν περάσει χιλιετίες από τη δοξασμένη εποχή όπου οι αρχαίοι ημών πρόγονοι γκρέμιζαν τα τείχη για να υποδεχτούν τους νικητές των Ολυμπιακών Αγώνων, θεωρώντας ότι με τέτοιους άνδρες η πατρίδα δεν χρειάζεται άλλη θωράκιση (άσχετα αν μετά τα ξανάφτιαχναν κι έτσι είχε δουλειά κι ο κόσμος, καθότι ως γνωστόν αργία μήτηρ πάσης κακίας).
Αλλά, όσες χιλιάδες χρόνια και να πέρασαν, δεν μπορεί να φτάνουμε σήμερα στο σημείο, αντί να γκρεμίζουμε τείχη, να τους πετάνε κι από πάνω «τούβλα» και να τους… χλευάζουν τα «ντουβάρια» επειδή έφεραν χρυσό μετάλλιο στη χώρα! Κι όμως, βρέθηκαν οι πιο κομπλεξικοί των Ελλήνων, οι συνήθεις ύποπτοι ξερόλες και παντογνώστες, οι «υποψιασμένοι» τάχα μου και πονηρεμένοι μονίμως, να κατηγορήσουν και να λοιδορήσουν νέους και παλιούς Ολυμπιονίκες!
Από την Αννα Κορακάκη έως τον Πύρρο Δήμα, τα χρυσά παιδιά της Ελλάδας ηλιθιοβολήθηκαν από τα πιο… άχρηστα κορμιά του τόπου, που ήταν -τι άλλο δα- κρατούντες νεοΣυριζαίοι και συριζοφέρνοντες γενικώς στην πλειοψηφία τους!
Για κοίτα, ρε Ελληνα, πού πέσαμε! Μέχρι και για τους Ολυμπιονίκες ξινίζουν τα μούτρα τους! Τέτοια ανοησία, μικροψυχία και γελοιότητα μαζί δεν έχουν ποτέ ξανά μεγαλουργήσει σε τέτοιον βαθμό όσο τώρα, μια που ο μέσος νεοΣυριζαίος «εξυπνάκιας» είναι όντως το ακριβώς αντίθετο άκρο του μέσου αθλητή που φτάνει μέχρι τους Ολυμπιακούς. Ο ένας μια ζωή αραλίκι και θεωρίες στα καφενεία, καλοθρεμμένος από τα δημόσια ταμεία, που σηκώνεται να περπατήσει το πολύ-πολύ για καμιά πορεία (στο παρελθόν) ή να εισπράξει την υπερωρία.
Ο άλλος μια ζωή ΘΥΣΙΑ στους στίβους και τα γυμναστήρια, σε όποιο σημείο κι αν στεγάζονται αυτά, χρόνια ολόκληρα με στερήσεις και καμία μα καμία υποστήριξη, προσηλωμένος σε έναν και μοναδικό σκοπό, χωρίς να ζητά τίποτα από κανέναν. Αγωνίζεται για το όραμά του, την πατρίδα του, βάζοντας τελευταίο τον εαυτό του.
Τώρα που το σκέφτομαι, μπορεί γι’ αυτό ακριβώς κάποιοι προβληματισμένοι νεοΣυριζαίοι του …ώλου χώρου να τα παίρνουν στο κρανίο και να χλευάζουν τα χρυσά μας παιδιά. Επειδή κάθε φορά που ανεβαίνουν στο βάθρο δακρύζουν για την ελληνική σημαία, ριγούν ακούγοντας τον εθνικό ύμνο και αφιερώνουν όλοι μα όλοι τη νίκη τους στον Ελληνισμό.
Από το «Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο» της Πατουλίδου έως το «ΝΑΙ, ΡΕ ΕΛΛΑΔΑ» ή «ΝΑΙ, ΡΕ ΕΛΛΗΝΑ» του Πετρούνια, οι Ολυμπιονίκες χαρακτηρίζονται -τι σύμπτωση- από την αγάπη για τη χώρα τους παρότι δεν τους έχει προσφέρει απολύτως τίποτα. Ενώ το τυπικό συριζαίικο άχρηστο κορμί (και βλαβερό μυαλό) από την αποστροφή για ό,τι συμβολίζει την πατρίδα… παρότι τους τα δίνει όλα: διορισμούς, αργομισθίες και βήμα για δημόσιο λόγο.
Τέτοια αντίθεση τρομερή! Μιλάμε για φαινόμενα πρωτοφανή, τα οποία δεν έχουν τόσο σχέση με οποιαδήποτε κανονική αριστερή αντίληψη, αλλά με το μίσος του μέσου νεοΣυριζαίου «αποψία» και καταληψία κρατικής θέσης προς οτιδήποτε έχει να κάνει με… την επιτυχία και την αριστεία! Τόσοι κομπλεξικοί μαζί δεν έχουν ξαναβρεθεί!
Από υπουργούς πανεπιστημιακούς τάχα μου (τρίχες… επιστήμονες, λόγω κομματισμού οι περισσότεροι έχουν την έδρα) που είναι στη θεωρία ΚΑΤΑ της αριστείας (και ο Γιουσέιν Μπολτ κάνει την πλάκα του με τον δεύτερο, αλλά μετά το 7ο χρυσό!) έως τους συμβούλους του πρωθυπουργού που διακηρύσσουν ότι «η καριέρα είναι χολέρα» (!) αλλά, παρά ταύτα, τρώνε και πίνουν, λύνουν και δένουν στο Μαξίμου. Πρόκειται για την αποθέωση του πνευματικά, και όχι μόνο, εκ πεποιθήσεως «άχρηστου κορμιού» που εδώ έχει γίνει πια καθεστώς!
Οσο πιο φελλός και παρλαπίπας τόσο πιο αρεστός! Οσο πιο φιλότιμος και εργατικός και πατριώτης τόσο πιο ύποπτος! Θεέ μου και Παναγία μου, μεγάλ’ η χάρη Σου (ούτε ένας Συριζαίος στη Μεγαλόχαρη! Ευτυχώς, δεν την εξέθεσαν, άλλωστε δεν θα μπορούσε μάλλον να τους θεραπεύσει!). Aκόμη και στα πιο σκληρά κομμουνιστικά καθεστώτα τιμούσαν τους Ολυμπιονίκες.
Εφταναν μάλιστα στο αντίθετο άκρο στην Ανατολική Γερμανία και στη Σοβιετική Ενωση της γνήσιας καθάριας εποχής του Ψυχρού Πολέμου να κατασκευάζουν, με σούπερ θανάσιμες ντόπες, υπεραθλητές από τα γεννοφάσκια τους. Μαύρη φτώχεια, αλλά τα έδιναν όλα για όλα για να κοντράρουν τους Αμερικανούς στα μετάλλια και πολύ συχνά τα κατάφερναν! Το ίδιο και οι Αφρικανοί, οι Κουβανοί ή όποιοι άλλοι αριστεροί που στο κάτω-κάτω το ’καναν πράξη και όχι σαν τους νεοΣυριζαίους άλλοθι για να διοριστούν και να τρώνε τις ζωές και τα λεφτά των άλλων.
Παγκόσμιο, λοιπόν, φαινόμενο το να… ντρέπεσαι για τους Ολυμπιονίκες της χώρας, να μην τους ΤΙΜΑΣ ούτε για… τα μάτια του κόσμου και μπράβο στην Κορακάκη που δεν ήθελε κανέναν «επίσημο» στις λίγες δημόσιες εμφανίσεις που έκανε. Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ να τους κάνουν μπούλινγκ με νέου τύπου συριζαίικες μπούρδες για ρεκόρ Γκίνες, ότι τάχα μου η άρση βαρών ή η σκοποβολή δεν είναι δα και κάνα σοβαρό άθλημα (από τα πιο βασικά στους Ολυμπιακούς της αρχαιότητας, με ακόντια ή πέτρες, αδαείς!) επειδή στο στραβωμένο τους μυαλό το όπλο είναι... πολεμοχαρές! Εντάξει, ας κάνουν τότε Ολυμπιακό άθλημα το γκράφιτι και τον φραπέ σε 5 δεύτερα!
Οι δε κρίκοι του Πετρούνια τούς φαίνονται κάτι σαν παιχνίδι για τσίρκο με ακροβάτες! Αλλά και τη συγχρονισμένη κολύμβηση την έχουν σαν… σόου, την κωπηλασία την μπερδεύουν με τους σκαφάτους, με την υποψία ότι και καλά θυμίζει τον ιστιοπλόο Ολυμπιονίκη Κωνσταντίνο… Οσο για το μεγάλο χρυσό της Κατερίνας Στεφανίδη, ίσως το επί κοντώ να τους φαίνεται καβαλημένο καλάμι! Οποιος έχει τη μύγα... Καθύβρισαν, τα γελοία άτομα, αλλά δυστυχώς και κάποιοι σοβαροί, μέχρι και τον Πύρρο Δήμα!
Ο οποίος πολύ απλά αποφάσισε να μπει τιμητικά στη Βουλή με ένα κόμμα και μάλιστα προ καιρού βγήκε μπροστά σε τσαμπουκά που έγινε εναντίον άλλου βουλευτή από Χρυσαυγίτη εντός του Κοινοβουλίου. Τι να πει κανείς. Πρώτη φορά τόσα άχρηστα κορμιά! Ρεζίληδες, υπερφίαλοι μπλαμπλάδες και τεμπέληδες καφενόβιοι καρεκλοκένταυροι, ξεφωνημένοι, γερμανοντυμένοι, προσκυνημένοι, κωλοτούμπες, θα 'πρεπε να πλένετε το στόμα σας πριν μιλήσετε για τους Ολυμπιονίκες. (Αλλά, ναι, ξέρω, μέχρι και το πλύσιμο είναι ύποπτο για σας και εχθρικό οικολογικά στη φύση!
Σκοτώνει τα αθώα μικρόβια και την ψυχοθεραπευτική τσίμπλα!) Αυτοπροστατευτείτε και βουλώστε το! Είναι το μόνο «άθλημα» άλλωστε όπου μπορείτε να διακριθείτε. Στο βούλωμα. Ως χρυσοί φελλοί.
Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην ιστορία καμίας χώρας να κάνουν... παρακρατικό μπούλινγκ σε Ολυμπιονίκες! Τώρα που το σκέφτομαι, μπορεί γι’ αυτό ακριβώς κάποιοι προβληματισμένοι νεοΣυριζαίοι του …ώλου χώρου να τα παίρνουν στο κρανίο και να χλευάζουν τα χρυσά μας παιδιά. Επειδή κάθε φορά που ανεβαίνουν στο βάθρο δακρύζουν για την ελληνική σημαία, ριγούν ακούγοντας τον εθνικό ύμνο και αφιερώνουν όλοι μα όλοι τη νίκη τους στον Ελληνισμό. Από το «Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο» της Πατουλίδου έως το «ΝΑΙ, ΡΕ ΕΛΛΑΔΑ» ή «ΝΑΙ, ΡΕ ΕΛΛΗΝΑ» του Πετρούνια, οι Ολυμπιονίκες χαρακτηρίζονται -τι σύμπτωση- από την αγάπη για τη χώρα τους παρότι δεν τους έχει προσφέρει απολύτως τίποτα. Ενώ το τυπικό συριζαίικο άχρηστο κορμί (και βλαβερό μυαλό) από την αποστροφή για ό,τι συμβολίζει την πατρίδα… παρότι τους τα δίνει όλα: διορισμούς, αργομισθίες, βήμα παντού ταχύ και παχύ. Τέτοια αντίθεση τρομερή! Οι πιο ανίκανοι των Ελλήνων καθυβρίζουν τους πιο άξιους. Ναι, ρε Ελληνα! Σήκω πάνω!
ΥΓ. 1: Ηρωες Ολυμπιονίκες, θάψτε τα χρυσά μετάλλια γιατί στο τέλος θα τα κάνουν τεκμήρια πλούτου για την Εφορία, ή θα σας στείλουν με τον ρατσιστικό νόμο γιατί... «ταπεινώσατε άλλους ανθρωπάκους».
ΥΓ. 2: Σήκω πάνω, ρε Ελληνα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου