Ο Στράτης Μυριβήλης (1892-1969), ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της γενιάς του '30, αντιμιλιταριστής πατριώτης και λυρικός πεζογράφος του Αιγαίου, ένας «αδιάλλακτος της λογοτεχνίας» σε συνεχή αναζήτηση της ελληνικότητας, γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου του 1892 στην υπόδουλη ακόμη Συκαμιά της Λέσβου.
ΕΚΦΩΝΗΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΛΟΓΟ ΤΟ 1948 ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ ...
«Κάθε φορά που το Γένος σύσσωμο αισθανθεί αυτό το θαύμα νοιώθει συγχρόνως πώς καμιά υλική δύναμη δεν μπορεί να το καταπονήσει και να το βάλει κάτω. Αυτά το ξέρουν καλά, καλύτερα από εμάς όλοι: οι εχθροί που κατά καιρούς επιχείρησαν να εξαφανίσουν την Ελληνική φυλή που στέκεται πεισματικά ριζωμένη πάνω σε τούτο τον βράχο σαν τα δυνατά πουρνάρια επί τριάντα αιώνες. Οι παλαιοί καταχτητές το ήξεραν από διαίσθηση. Οι σημερινοί το ξέρουν επιστημονικά γιαυτό και εφαρμόζουν για την υποταγή των λαών ολόκληρο σύστημα μιας ψυχοτεχνικής, σατανικά σοφής, μελετημένης και πειραματισμένης επί τριάντα χρόνια μέσα στα μυστικά εργαστήρια της ψυχολογίας λαϊκών μαζών. Και γι’ αυτό οι επιθέσεις τους εκδηλώνονταν με λύσσα: και μανία ενάντια σε όλους εκείνους τους παράγοντες πού αποτελούν. τους συνδετικούς κρίκους για την Εθνική μας ενότητα.
Τη σημαία, τη θρησκεία, το σχολείο, τα ήθη και έθιμα, τη γλώσσα ,τα τραγούδια και τις παραδόσεις της οικογένειας. Γνήσιος κομμουνιστής είναι κείνος που θα μπορέσει, κάτω από μια σοφή, βαθιά ψυχολο¬γημένη και επίμονη κατηχητική καθοδήγηση, να σκοτώσει μέσα τε. όλα αυτά τα λογικά και συναισθηματικά στοιχεία, πού αποτελούν την ιδιομορφία του εθνικού πολιτισμού μας.
Όταν αυτό κατορθωθεί, όταν η εθνική σημαία από σύμβολο ενότητας φτάσει να μεταβληθεί σε παλιοκούρελο μέσα στη συνείδηση του κατηχουμένου, όταν ή θρησκεία πάρει τη μορφή δεισιδαιμονίας αφελούς προλήψεως στα μάτια του ημιμαθούς προσήλυτου, όταν ο επονίτης πεισθεί ότι το Ελληνικό σχολείο, το ελληνικό σπίτι, το υδραγωγείο και το ελληνικά εργοστάσιο φωτισμού πρέπει να γκρεμιστεί. γιατί αυτά, μόνο αυτά αποτελούν εμπόδιο για τη γη της επαγγελίας πού κατασκεύασαν οι Σλάβοι πίσω από τις στέπες και βιάζονται να τη διοχετεύσουν και στους άλλους λαούς, τότε ο κατηχούμενος είναι ώριμος πια για να χτυπήσει το μαχαίρι πού του εγχειρίζει ο σλάβος στην καρδιά της πατρίδας του.
Εκείνο πού δεν κατάλαβαν ακόμα ούτε οι Άγγλοι φίλοι μας, ούτε ε Αμερικάνοι, εκείνο που το μαθαίνουν σιγά - σιγά και απελπιστικά με σπατάλη του Ελληνικού αίματος, είναι τούτο : Πως ο σλαβικός κομ¬μουνισμός δεν είναι μία κοινωνική θεωρία απλώς, ούτε ένα πολιτικοοικονομικό σύστημα. Είναι κάτι περισσότερο, κάτι φοβερότερο από αυτά. Είναι μια μέθοδος σατανική για την κατασκευή μιας νέας φυλής Ο κομμουνιστής είναι μέλος μιας νέας φυλής, ενός νέου τύπου ανθρώπου
όπως ακριβώς ήταν ο Ναζί. Η νέα αυτή φυλή κατασκευάζεται σαν ένα είδος κουρελούς, μέσα στο εργαστήριο του πανσλαβισμού, από τα ρετάλια όλων των φυλών, όλων των λαών, όλων των εθνών. Η δύναμη που κινεί τη σατανική μηχανή του είναι το μίσος. Ο κομμουνιστής για να προχωρήσει πρέπει να μάθει να μη λυπάται τον άνθρωπο. Για να γί-νει αυτό πρέπει να πιστέψει πως ή θρησκεία της αγάπης είναι, απάτη.
Πώς το έγκλημα, η ψευτιά, η λεηλασία, η εκπόρνευση, η κλεψιά, ο βιασμός, δεν είναι πια κακουργήματα μόνο, είναι πράξεις πολιτικές, που επιτρέπονται και επιβάλλονται για ένα -πιστό του κόμματος.
Πως η ελευθερία του ατόμου είναι εφεύρεση των αστών, και πως ή δημοκρατία, που ως τώρα σήμαινε το πολιτικό σύστημα διακυβερνήσεως σύμφωνα με το όποιο η πλειοψηφία ενός λαού καθόριζε τον τρόπο της ζωή της ολότητας των πολιτών, η δημοκρατία αυτή είναι μέθοδος τυραννίας.
Η αληθινή δημοκρατία είναι η δικτατόρευση. πάνω στην ολότητα, μιας κομματικής μειονότητας συνωμοτικής, οπλισμένης, αποφασισμέ¬νης να σφάξει όλους όσους έχουν αντίθετη γνώμη με τη δική της.
Όλη αυτή ή τερατώδης παιδαγωγική στηρίζεται πάνω σε μια βάση μεσσιανικές ευτυχίας, θα σφάξουμε, θα κάψουμε, θα βασανίσουμε, θα ατιμάσουμε, θα κλέψουμε, θα βιάσουμε για να κατασκευάσουμε το μελλοντικό παράδεισο της ανθρωπότητας, του όποιου τα κλειδιά ευρίσκονται μόνο στο Κρεμλίνο. Πότε αυτό; Άγνωστο. Κάποτε. Κάτι παρόμοιο ήταν και ο νέος τύπος Άνθρωπου, πού είχε επιτύχει να κα¬τασκευάσει ο Ναζισμός όσο κρατούσε ή δυναστεία του.
Η διαφορά ήταν πώς σε εκείνον η κυριαρχία επάνω στην ανθρω¬πότητα που θα ήταν υποδουλωμένη στη «νέα τάξη» δεν έστηρίζετο σ’ ένα κόμμα, αλλά σε μία προνομιούχο φυλή, πού πέρασε ολόκληρη μέσα από το κατηχητικό σύστημα ενός κόμματος, και υπέστη αυτό που οι σλάβοι λένε «διαφοροποίηση».
Δηλαδή έχασε τη συμπονεση για τον άνθρωπο, και κατήργησε όλες τις βασικές αρχές πάνω στις όποιες στηρίχτηκε η ανθρωπότητα και όλες οι θρησκείες της. ως σήμερα, για να κάμουν τις σχέσεις των αν¬θρώπων όσο γίνεται πιο ανθρώπινός.
Όταν ένας κατηχούμενος πάθει την κομμουνιστική διαφοροποίηση είναι πια ώριμος να προδώσει τον τόπο του, τους δικούς του, τους φίλους του, τους γονείς του, κάθε τι πού είναι δεμένο με την καρδιά και με το αίσθημα του ανθρώπου. Τότε πια δεν έχει βούληση για να θέλει . Άλλος θέλει για λογαριασμό του. Αυτός απλώς εκτελεί. Δεν έχε’ δικαίωμα να σκέφτεται και να αποφασίζει, η σκέψη και ο στοχασμό: είναι δικαιώματα του κόμματος. Το Κόμμα είναι ο εγκέφαλος και η καρ¬διά της νέας φυλής των ανθρώπων του κομμουνισμού. Δεν υπάρχουν Έλληνες κομμουνιστές. Όταν κανείς γίνει συνειδητός παύει να είναι 'Έλληνας. Γι’ αυτό και το κόμμα λέγεται Κομμουνιστικό Κόμμα τής Ελλάδας και όχι Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα.
Όταν κάποτε καταλάβουν αυτό το απλό και αδιαφιλονίκητο πράγμα τα Κράτη, θα αφαιρέσουν αμέσως την εθνική υπηκοότητα από όλο τα άτομα πού ανήκουν στη νέα κομμουνιστική φυλή.
Όσο δεν το κάνουν, και όσο δεν συγκεντρώνουν όλα αυτά τα άτο¬μά έξω από τα Εθνικά σύνορα, και έξω από την εθνική κοινωνία θα έχουν τον εχθρό μέσα στα τείχη, για να υπονομεύει το φρούριο της ειρηνικής των ζωής από μέσα. Οι δημοκρατίες εξακολουθούν ακό¬μα να καθοδηγούνται στις πολιτικές πράξεις τους από την κεκτημένη ταχύτητα των προπολεμικών συνθηκών τής κοινωνικής ζωής. Δε · τολμούν να κινηθούν αποφασιστικά και εγκαίρως για τη σωτηρία των λαών. Γιατί επί πολλά χρόνια έζησαν καλλιεργώντας στους πολίτες τη συνείδηση της ελευθερίας της σκέψεως που τόσο ΄αίμα χύθηκε για να την κατακτήσουν οι λαοί, κα σήμερα έγινε ή αδύνατη πλευρά υπάρξεως των.
Η Κομμουνιστική φυλή το ξέρε αυτό και μεταχειρίζεται τους ελευθέρους θεσμούς των
δημοκρατιών τους για να καταστρέψει. Την ελευθερία τους Με τον ίδιο τρόπο μεταχειρίζεται την ειρηνοφιλία για να καταστρέψει την ειρήνη τους. Η Κομμουνιστική φυλή ζει μια ζωή τερατώδη αληθινά, πραγματικά μεταφυσική. Ο κομμουνιστής ο διαφοροποιημένος πια κομμουνιστής, δεν βλέπει όπως βλέπουν οι άνθρωποι, δεν ακούει όπως ακούν οι άλλοι, δεν διαβάζει όπως διαβάζουν οι άλλοι. Εκατό είκοσι χιλιάδες υπολογίζονται οι άοπλοι ■: αθώοι άνθρωποι πού σφάχτηκαν από τους κομμουνιστές τής Ελλάδος από τα χρόνια τής κατοχής ως σήμερα. Άντρες, γυναίκες, παιδιά, κο¬ριτσάκια, βρέφη.
Μόνο γιατί επέμειναν να είναι 'Έλληνες αδιαφοροποίητοι. Αν δεν· ήταν ο Σκόμπυ, και αν δεν ήταν η Αμερική να εξοπλίσει 150 χιλιάδες Έλληνες, τα θύματα θα ήταν εκατομμύρια. Ό Άρης Βελουχιώτης το είχε διακηρύξει αφελέστατα. «Εφτάμιση εκατομμύρια Έλληνες είναι, είπε σε μια συζήτηση. Απ’ αυτούς θα μείνουν τρία εκατομμύρια, και πολύ τους . Κάθε αληθινός κομμουνιστής βρίσκει σήμερα πολύ λογική και φρόνιμη τούτη τη σκέψη κείνου τού ανθρωποφάγου. Ένας ποιητής του Κόμματος από την Ήπειρο του έβγαλε ένα τόμο ποιήματα, που τον εξυμνεί και τον θαυμάζει.
Ένας άλλος από τη Μυτιλήνη, έβγαλε άλλον ένα τόμο, όπου λιγώνε¬ται από τη μεγαλοπρέπεια του Δεκεμβριανού ανθρωποσφαγείου των αόπλων Αθηναίων.
Ένας τρίτος αλήτης της λογοτεχνίας έγραψε τρίτο βιβλίο. «Το με¬γάλο Δεκέμβρη». Είναι τρελοί αυτοί οι άνθρωποι; Όχι. Είναι απλώς Κομμουνιστές. Είναι διαφοροποιημένοι πρώην 'Έλληνες, πού τώρα πια ανήκουν στη νέα φυλή. Μου διηγήθηκαν τις προάλλες για ένα καλλι¬τέχνη του θεάτρου. Τον κάλεσαν στην Αστυνομία να δουν μήπως τα τελευταία φοβερά γεγονότα του άνοιξαν τα μάτια.
- Πώς κρίνεις το παιδομάζωμα; τον ρώτησαν.
- Γίνεται τέτοιο πράμα; Ρώτησε ο άνθρωπος.
- Καλά, δε διαβάζεις εσύ εφημερίδες; Δεν είδες φωτογραφίες; Δεν πήγες να δεις τα παιδιά από τα συμμοριόπληκτα χωριά πού ήρθαν στην Αθήνα κατά χιλιάδες: Δεν πήγες να τα ρωτήσεις ·αν σου πουν;
- Δεν διαβάζω εφημερίδες, είπε ο ηθοποιός. Άλλωστε δε βγαίνουν παρά μονάχα της μιας παρατάξεως οι εφημερίδες.
- Δεν έμαθες για τις σφαγές των Χωρικών, για τις καταστροφές των δημοσίων έργων, για τις απαγωγές των Ελληνίδων;
- Δεν έμαθα τίποτε τέτοιο
Δεν έμαθε. Δεν είδε. Δεν άκουσε. Δεν πίστευε. Γιατί άλλο έβλε¬παν για λογαριασμό του. Άλλοι μάθαιναν. Άλλοι άκουγαν και άλλοι πί¬στευαν. Αυτοί οι άλλοι ήταν η υπηρεσία εκπομπών του ραδιοφωνικού σταθμού του Μάρκου. Από το Βελιγράδι και από τη Σόφια έβλεπε ο δυστυχισμένος τα γεγονότα τής Αθήνας.
Αυτός ο άνθρωπος μπορεί' να μιλά Ελληνικά ακόμα. Όμως δεν ανή¬κει πια σε μας. Είναι ένας διαφοροποιημένος. Νέου τύπου άνθρωπος. Μέλος τής Κομμουνιστικής φυλής.
Γι’ αυτό είναι ανάγκη, όσο είναι καιρός, να καθορισθεί με λεπτο¬μέρεια και με ακρίβεια η ταυτότητα και ο αριθμός όλων αυτών των ανθρώπων της κομμουνιστικής παροικίας, πού δρα μέσα στα σπλά¬χνα του εθνικού σώματος, και συνωμοτεί πίσω από τη ράχη των Ελλήνων στρατιωτών, πού αγιάζουν κάθε μέρα με το ακριβό τους αίμα, το πιο ακριβό αίμα της φυλής, την πίστη τους προς τα κοινά ιδανικά πού μάς ενώνουν αδιάσπαστα και φανατικά γύρω στην έν¬νοια και το χώρο πού λέγεται Ελλάδα...
...Και ο κόσμος, πού δεν πίστευε στα μάτια του, να ξαναδεί στα χρόνια τούτα του 20ού αιώνα το παιδομάζωμα του Ορχάν και τις μέθοδες του Καρά Χαλί Τζεντερελή, ο κόσμος του Διεθνούς: Ερυθρού Σταυρού και των φιλανθρωπικών Οργανώσεων για τις όρνιθες πού τις κρατούν οι βάρβαροι από τα πόδια.
Ο κόσμος πού συντηρεί πολυτελή νεκροταφεία για τα σκυλιά και κλινικές για τις έγκυες γάτες. Ο καλοχορτασμένος κόσμος που μας έστειλε τη Βαλκανική Επιτροπή παρατηρητών, ο κόσμος του ΟΗΕ και της ημέρας του παιδιού και της Ουνέσκο, ο κόσμος αυτός των υπο¬κριτών και των φαρισαίων, κάθεται και σεργιανίζει το παιδομάζωμα του 1948. Πού ατιμάζει όλη την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό της. Σεργιανίζει και συζητεί και γράφει άρθρα και φιλολογίες.
Και στο Παρίσι, στην τέως Πατρίδα της λευτεριάς και του αν¬θρωπισμού, έγινε πριν από λίγους μήνες μία συ μάζωξη όλων των διεθνών καθαρμάτων πού θέλουν να βοηθήσουν το Μάρκο στο παι¬δομάζωμα. Για να οργανωθεί πιο άγριο, πιο αποτελεσματικό, ώσπου*. να μεταφερθούν στα πορνεία των κατσαπλιάδων όλες οι μέλλουσες μητέρες της Ελλάδας και στα στρατόπεδα ■ σλάβων γενιτσάρων_· όλα τα αγόρια της Ελλάδας.
Ήταν και ο γνωστός σας ο Ζελλιάκους εκεί, ήταν γνωστός υμνητής του Δεκέμβρη, ο Γάλλος Ελυόρ, ο ποιητής που ήρθε να βρίσει τον τόπο μας μέσα στην Αθήνα και βρέθηκαν 'Έλληνες να πάνε να τον χειροκροτήσουν και λόγιοι να τον προσφωνήσουν. Και βρέθηκε ένα λογοτεχνικό περιοδικό της Αθήνας να διοχετεύσει στις σελίδες του όλα αυτά τα εμέσματα του φράγκου υβριστή, και βρί¬σκονται σήμερα συνεργάτες και αγοραστές αυτού του περιοδικού. Και εμείς; Οι άλλοι' Έλληνες; Που έχουμε τα παιδιά μας ακόμα δικά μας, πού τα ακούμε ακόμα να μιλάνε και να σκέφτονται Ελληνικά; Εμείς που νιώθουμε όλες αυτές τις χιλιάδες τα Ελληνόπουλα πού μάς αρπάζουν μέσ.’ από την αγκαλιά μας, τα νιώθουμε δικά μας σπλάχνα, πού τα ξεριζώνουν τα χέρια των βαρβάρων; ‘Εμείς πού αρνηθήκαμε να υποταχτούμε τόσο στο Γερμανό όσο και στο σλάβο καταχτητή; Εμείς πού νιώθουμε δικά μας παιδιά όλα αυτά τα κορι¬τσάκια πού οδηγούνται στην ατίμωση και την αποκτήνωση, εμείς τι κάνουμε; Τι κάνουμε σαν Κράτος; Τι κάνουμε σαν έθνος; Τι κάνουμε σαν εκπρόσωποι του Λαού; Τι κάνουμε σαν λόγιοι, σαν επιστήμο¬νες, σαν μέλη ζωντανά του ζωντανού Ελληνικού Οργανισμού που τεμαχίζεται, πού στρεβλώνεται, πού μολύνεται, πού μαχαιρώνεται και μαγαρίζεται, ως τα πιο Ιερά, τα πιο άγια του άδυτα Φιλολογία κάνουμε. Και ψηφίσματα κάνουμε, πού τα δημοσιεύουμε αποβραδίς στις εφημερίδες μας, τα διαβάζουμε το πρωί και κοιμούμαστε με ελαφριά συνείδηση το βράδυ. Αυτό κάνουμε.
Και ανάμεσα μας ανεχόμαστε τους παιδοσυνάχτες του Μάρκου και τις μέγαιρες πού εκπορνεύουν κατά διαταγή των σλάβων τις παρθένες Ελληνίδες.
Και δίνουμε το χέρι στους πράκτορες πού μπήγουν το μαχαίρι στη ράχη των στρατιωτών μας πού μάχονται, και στη ράχη των ναυτών μας πού θαλασσοδέρνονται. Και τους βλέπουμε να χύνουν στάλα -στάλα το φαρμάκι στην ψυχή των φτωχών, πού πεινούν έχουν στο νου τους μόνο την αδειανή κοιλιά τους. Τους ανεχόμα¬στε στα σπίτια μας σαν φίλους Ιδεολόγους. Τους ανεχόμαστε και τους χειροκροτούμε στο θέατρά μας σαν προπαγανδιστές
Σαν ηθοποιούς και σαν επιθεωρησιογράφους και σαν σκηνοθέτες και σαν ομιλητές ουδετέρων διαλέξεων. Και στα σχολεία μας σαν κρυφοκουκουέδες. Και στις εφημερίδες μας και στα περιοδικά μας σαν συνεργάτες. Και στην Ακαδημία μας σαν ακαδημαϊκούς. Και σ' άλες τις Κρατικές μας υπηρεσίες. Και τους προστατεύουμε σαν βουλευτές. Και τους ενισχύουμε σαν πλούσιοι. Και παίζουμε άνανδρα με μερικές ηχηρές λέξεις πού τις ρίχνουν οι σλάβοι στους ηλίθιους για δόλωμα και στους προπαγανδιστές τους για δίχτυα.
Η δημοκρατία. Και η ελευθερία σκέψεως. Κα - αστράτευτη τέχνη. Και ο αγνός ιδεολόγος. Και ο ουδέτερος αριστερός και ο πλερωμένος βιβλιοπώλης πού πλασάρει μπροσούρες στους εφήβους. Και ο μυστι¬κός δολοφόνος. Κα ο ναρκισσευόμενος αισθηματικός. Και το δήθεν φιλολογικά περιοδικό που δημοσιεύει έμμετρα εμετό του Ελυάρ για τον κόκκινο Δεκέμβρη προσφωνήσεις των 2 γραικύλων ποιητών της Αθήνας προς τον ξένο υβριστή
Όλη αυτή η σαπρία είναι υπό την -προστασία μας τη φανερή και την κρυφή. Είμαστε ένα φρούριο πολιορκημένο πού δίνει το μεγά¬λο του αγώνα, και μέσα στο φρούριο αλωνίζει ελεύθερα ο εχθρός. Ακόμα δεν πήραμε είδηση πώς σήμερα αγωνιζόμαστε για όλους τους αιώνες της υπάρξεως μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου