Κυριακή 21 Μαΐου 2017

Βραχυκύκλωμα στην αμερικανική διπλωματία

ΗΜΕΡΗΣΙΑ - ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ορισμός ειδικού ανακριτή για τη διερεύνηση της ανάμειξης της Ρωσίας στην προεδρική εκλογή του 2016, αλλά και πιθανής διαπλοκής του εκλογικού επιτελείου Τραμπ με τη Μόσχα εύλογα εγείρει το ερώτημα αν μέχρι να ξεκαθαρίσει η κρίση στην κορυφή της εξουσίας των ΗΠΑ μπορούν οι ΗΠΑ να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες σε μείζονα θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Υπάρχει το προηγούμενο της υπόθεσης Γουοτεργκέιτ, όπου η εξωτερική πολιτική έμεινε στο απυρόβλητο, και μάλιστα τους τελευταίους μήνες πριν από την παραίτηση Νίξον, τον Ιούλιο του 1974, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ με τη σύμφωνη γνώμη του Κογκρέσου και των θεσμών, Μηχανισμών και Ισορροπιών απέκτησε πλήρη ελευθερία κινήσεων.

Σήμερα η κατάσταση πραγμάτων είναι πολύ χειρότερη, καθώς το πεδίο της διαμάχης και της ανάκρισης πλέον είναι η ίδια η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και μάλιστα ένα από τα σημαντικότερα μέτωπά της, οι σχέσεις με τη Ρωσία.

Από τη Μέση Ανατολή με επίκεντρο τη Συρία, την Ασφάλεια στην Ευρώπη με επίκεντρο τη σύγκρουση στην Ουκρανία μέχρι τους συσχετισμούς και τις ισορροπίες στην Ευρύτερη Περιοχή Ασίας - Ειρηνικού δεν υπάρχει μέτωπο κι εστία έντασης και σύγκρουσης, όπου να μην επηρεάζεται από την εξωτερική πολιτική της Μόσχας.

Το ερώτημα που τίθεται είναι δραματικό και εν μέρει σουρεαλιστικό: Πώς μπορούν ο Τραμπ και οι συνεργάτες του να συνεχίζουν να συνδιαλέγονται με τον Πούτιν και να αναζητούν κοινό παρονομαστή ζωτικών συμφερόντων και όπου αυτός είναι προφανής, συντονισμό της παρέμβασής τους, όταν την ίδια στιγμή κάθε προηγούμενη επαφή και συνομιλία με Ρώσους αξιωματούχους θα διυλίζεται για να διαπιστωθεί αν είναι ένα ακόμη δεδομένο στη στοιχειοθέτηση της κατηγορίας για ανάμειξη του Κρεμλίνου στην εκλογή Τραμπ και μάλιστα με τη συνενοχή του ωφελούμενου!

Αν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ κατηγορείται ότι διέρρευσε άκρως απόρρητα δεδομένα στον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Λαβρόφ, το ερώτημα που προκύπτει αν μπορεί μέχρι τον τερματισμό της έρευνας του Ειδικού Ανακριτή να υπάρξουν παρόμοιες συναντήσεις όχι μόνον του Τραμπ αλλά και του υπουργού Εξωτερικών Τίλερσον με τον Ρώσο ομόλογό του.

Με τα σημερινά δεδομένα η συνάντηση Τραμπ - Πούτιν στο περιθώριο της Συνόδου της Ομάδας των G-20 στις αρχές Ιουλίου στο Αμβούργο έχει προκαταβολικά επί της ουσίας ακυρωθεί.

Στην πράξη ο Τραμπ θυμίζει ήρωα αστυνομικής ταινίας, ο οποίος την ώρα που συλλαμβάνεται ακούει την καθιερωμένη φράση «ό,τι πεις από εδώ και πέρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε βάρος σου».

Τα παραπάνω, να το επαναλάβουμε, δεν οφείλονται μόνον στην ανορθόδοξη μεθόδευση και υλοποίηση της εμπλοκής Τραμπ στην πολιτική, καθώς πριν από ένα χρόνο έπεσε ως αλεξιπτωτιστής στον χώρο των Ρεπουμπλικάνων και στη συνέχεια μέχρι την εκλογική του νίκη δεν προχώρησε στις συμμαχίες, συμβιβασμούς και αλληλοδεσμεύσεις που θα τον έκαναν αποδεκτό από το κομματικό, αλλά και το ευρύτερο πολιτικό κατεστημένο στην Ουάσιγκτον.

Τα παραπάνω φωτίζουν τη συνολική Κρίση στην οποία βρίσκονται οι ΗΠΑ, με το μισό εκλογικό σώμα να στηρίζει τον Τραμπ όχι ως θετική επιλογή αλλά ως αντισυστημική διαμαρτυρία, αλλά και την πολιτική ελίτ στην Ουάσιγκτον να είναι βαθιά διχασμένη για τη θέση της χώρας στις παγκόσμιες ισορροπίες και συσχετισμούς.

Ανεξάρτητα από το πόρισμα της έρευνας του ειδικού ανακριτή για την εμπλοκή ή όχι του Κρεμλίνου στην εκλογή Τραμπ, ένα είναι βέβαιο: Η κυρίαρχη τάση σε θεσμούς, Μηχανισμούς και Υπηρεσίες των ΗΠΑ είναι ότι δεν μπορούν να φαντασθούν τη Διεθνή Σκηνή και να χαράξουν στρατηγική χωρίς τη Ρωσία ως υπαρκτό ή και φανταστικό αντίπαλο δέος.

Αντίπαλο δέος που να νομιμοποιεί την πλήρη επιχειρησιακή ενεργοποίηση της διεύρυνσης του NATO προς Ανατολάς και κυρίως την παράταση της εμπλοκής των ΗΠΑ στην ασφάλεια της Ευρώπης. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου