Οι Φετουλλάχ, οι διασπαστές κι εμείς ...

Οκάϊ Γκιόνεσιν (Εφημερίδα «Βατάν» - Μετάφραση: Χαρ. Καραγκιοζούδης)

Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τον εφιάλτη των Φετουλλάχ της τελευταίας περιόδου. Οι προσπάθειες να τραβήξουν τη χώρα σε μια αβέβαια περιπέτεια, έγινε μπροστά στα μάτια μας. Οι φόβοι μας, το άγχος μας, αυξάνονταν κατά κύματα και μέσα σ’ αυτά, υπό τον φόβο του πνιγμού, συνεχίζουμε να ζούμε.

Από τη μια πλευρά ο φόβος των Φετουλλάχ και από την άλλη ο φόβος τη τρομοκρατίας, μας άνοιξε το δρόμο να χάσουμε πολλά μέτρα..

Για κάποιους η χώρα έχει χωριστεί στα τρία: «Στους Φετουλλάχ, στους διασπαστές και εμείς…»

Προσεγγίζοντας μ’ αυτό τον τρόπο τη χώρα, κάθε ξεχωριστή άποψη, διευκολύνει τους Φετουλλάχ ή τους διασπαστές. Δεν είναι μόνο η χώρα αλλά και στον κόσμο βλέπουμε να σφύζουν οι δυνάμεις που υποστηρίζουν τους διασπαστές και τους Φετουλλάχ, σε βαθμό που η υποστήριξη να καθίσταται αναπόφευκτη.

Όπως κάποτε χρησιμοποιούσαν στο εσωτερικό τον κίνδυνο και την απειλή του κουμμουνισμού ως μέσο πολιτικής  και η χρήση του κινδύνου και της απειλής των Φετουλλάχ, έχει οδηγήσει σε αντίθετο αποτέλεσμα.

Τους Φετουλλάχ τους έχουν ρίξει στη φυλακή και δεκάδες δημοσιογράφους, οι οποίοι πράγματι προσπαθούσαν μάταια να πείσουν τους ανθρώπους για τους Φετουλλάχ.

Όταν αντιμετωπίζονται σε μια χώρα με το σκληρό διαχωρισμό όπως «Οι Φετουλλάχ, οι διασπαστές και εμείς», αναπόφευκτα η χρήση της λέξης «εμείς» συνεχώς και συρρικνώνεται. 

Το «εμείς» είναι άραγε το ΑΚΡ ή ένα τμήμα μέσα στο ΑΚΡ?  Όταν σε ένα τμήμα, υπάρχει μια τόσο σκληρή διάκριση, είναι δύσκολο να απαντηθεί και το ερώτημα «Ποιοί είμαστε εμείς».

Στις εφημερίδες και μεταξύ των δημοσιογράφων, συνεχώς η αναζήτηση των Φετουλλάχ, στην πραγματικότητα φθείρουν υπερβολικά τη δικαιοσύνη και αυτό θα πρέπει να το δούμε.

Στην νευρική περίοδο που πέρασε, όλοι οι θεσμικοί φορείς, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχουν υποστεί ζημιά και  έχουν πάρει το μερίδιο από τη φθορά.

Ωστόσο την βελτίωση αυτών, δεν μπορούσε να την κάνουμε πάνω από το φόβο των Φετουλλάχ και της διάσπασης. Απεναντίας, θα πρέπει να ξεπεράσουμε τους φόβους και μπορούμε να το κάνουμε αυξάνοντας την εμπιστοσύνη.

Το σημείο εκκίνησης είναι και πάλι το ίδιο: Η Τουρκική κοινωνία δεν μπορεί να είναι διαχωρισμένη σε τρία κομμάτια: Στους Φετουλλάχ, τους διασπαστές και «σε εμάς»

Και οι δημοσιογράφοι και οι διαφορετικά σκεπτόμενοι και οι υπογράφοντες ακαδημαϊκοί της ειρήνης, δεν είναι εχθροί.