1) 25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1687, Ο ενετός Μοροζίνι επιχειρεί να καταλάβει την Αθήνα .
Βόμβα πέφτει στον Παρθενώνα, που είχε μετατραπεί σε μπαρουταποθήκη και καταστρέφει το μεγαλύτερο τμήμα του .
2 ) 27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1849 , ανεβαίνει στον 7ο Ουρανό ο ΜΕΓΑΣ Ήρωας του 21 Νικηταράς
ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ ( Σταματελόπουλος ) Ο ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΣ
Η Ελληνική κυβέρνηση , τον συνέλαβε το 1839 και τον καταδίκασε, αν και παντελώς αθώο,σε ενάμιση χρόνο φυλακή, με την κατηγορία της «προδοσίας».
Μετά από 1,5 χρόνο τον ελευθέρωσαν και κατάντησε ζητιάνος στα σοκάκια του Πειραιά.
Η αρμόδια αρχή η οποία χορηγούσε πόστα είχε ορίσει μια ορισμένη μέρα στον ήρωα επαίτη μια θέση μια μέρα της εβδομάδος κοντά στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας και του επέτρεπε ( ! ) να επαιτεί κάθε Παρασκευή !
Αυτή ήταν η ανταμοιβή του.
Όταν αυτά έφτασαν στα αυτιά του πρέσβη της Μεγάλης Δύναμης ( Ρωσίας), αυτός απεστάλη από την Ρωσική κυβέρνησή του, στο πόστο όπου επαιτούσε ο μεγάλος οπλαρχηγός.
Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο , μάζεψε αμέσως το απλωμένο χέρι του.
"Τι κάνετε στρατηγέ μου;" ρώτησε ο ξένος
"Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα" απάντησε υπερήφανα ο ήρωας.
"Μα εδώ την απολαμβάνετε καθισμένος στον δρόμο;" επέμενε ο ξένος.
"Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πως περνάει ο κόσμος" απήντησε περήφανα ο Νικηταράς.
Ο ξένος κατάλαβε, και διακριτικά, φεύγοντας άφησε να του πέσει ένα πουγκί με χρυσές λίρες.
Ο Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί και φώναξε στον ξένο: "Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρε το , μην το βρει κανένας και το χάσεις ! ! ! "
Στις 25(ή 27) του Σεπτέμβρη του 1849 , ο γενναιότερος των γενναίων, πεθαίνει ξεχασμένος , ημίτυφλος και πάμφτωχος.
Αυτή ήταν η ελληνική υπερηφάνεια που έκανε την Ελλάδα ελεύθερη.
3 ) 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ( έχει καθιερωθεί από το 2007 ως ) Ημέρα Μνήμης των Εθνικών Ευεργετών
( Εφέτος είναι αφιερωμένη στον Ευάγγ. Ζάππα, με την συμπλήρωση 150 ετών από το θάνατό του ).
Έλληνες ευεργέτες : Προσωπικότητες που στήριξαν την Ελλάδα
Μερικοί από τους μεγαλύτερους εθνικούς ευεργέτες της ελληνικής ιστορίας :
· Γεώργιος Αβέρωφ (1815-1899) : Η ευεργετική του δράση έχει να κάνει με δωρεές για φιλανθρωπίες, κοινωφελή έργα, την ίδρυση Γεωργικής Σχολής στη Λάρισα, την ανέγερση της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, και πάνω από όλα τη ναυπήγηση της ναυαρχίδας της νίκης στους Βαλκανικούς Πολέμους: του θωρηκτού «Αβέρωφ».
· Αποστόλης Αρσάκης (1792-1874): Έλληνας ευεργέτης και πολιτικός στη Ρουμανία, χώρα της οποίας διατέλεσε και πρωθυπουργός. Έγινε γνωστός για τις μεγάλες δωρεές του στη Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία. Το 1850 το Διοικητικό Συμβούλιό της τον ανακήρυξε μεγάλο ευεργέτη και ονόμασε τα σχολεία της Αρσάκεια.
· Ιωάννης Λεοντής (Βαρβάκης) (1745-1825): Εθνικός ευεργέτης και πλοιοκτήτης από τα Ψαρά .Εξόπλισε ομογενείς που πολέμησαν με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και κατάφερε να εξαγοράσει πολλούς Έλληνες αιχμαλώτους. Άφησε ένα εκατ. ρούβλια κληροδότημα για την ίδρυση του Βαρβακείου Λυκείου , ενώ με δωρεά του κατασκευάστηκε η κλειστή αγορά της Αθήνας (Βαρβάκειος Αγορά).
· Ιωάννης Γεννάδιος (1844-1932): Προξενικός υπάλληλος και ευεργέτης, γιος του Γεωργίου Γενναδίου, διδασκάλου του Γένους. Το 1922 δώρισε τη συλλογή βιβλίων του στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών, η οποία αργότερα μεταβλήθηκε στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη
· Ζώρζης Δρομοκαΐτης (1805-1880): Έμπορος από τη Χίο με δραστηριότητα στην Αίγυπτο, τη Συρία και τη Μαδαγασκάρη, μετά τον θάνατο της γυναίκας του στράφηκε εντελώς στο εμπόριο και την αγαθοεργία, με δωρεές στο νησί, σε ορφανοτροφεία και νοσοκομεία. Το μεγαλύτερο από τα έργα του ήταν το Δρομοκαΐτειο Θεραπευτήριο.
· Γεώργιος Ζαρίφης (18707-1884): Τραπεζίτης και εθνικός ευεργέτης, διέθεσε σημαντικά ποσά για ίδρυση και διατήρηση σχολείων, υποτροφίες, καθώς και δωρεές σε φιλανθρωπικά ιδρύματα της Κωνσταντινούπολης.
· Ευάγγελος, Αθανάσιος και Κωνσταντίνος Ζάππας: Επιχειρηματίες και εθνικοί ευεργέτες, έπαιξαν ρόλο στην αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων. Ο Κωνσταντίνος Ζάππας μερίμνησε για την ανέγερση του Ζαππείου Μεγάρου, καθώς και των Ζαππείων παρθεναγωγείων στην Κωνσταντινούπολη και εκπαιδευτηρίων σε Ήπειρο και Θράκη.
· Ζωσιμάδες: Έμποροι και εθνικοί ευεργέτες από το Γραμμένο Ιωαννίνων. Μυήθηκαν στη Φιλική Εταιρεία, στηρίζοντας οικονομικά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Στα ευεργετήματά τους περιλαμβάνονται η ίδρυση Νομισματικού Μουσείου στην Αθήνα και η ανέγερση ορφανοτροφείου στην Πάτμο.
· Μαρίνος Κοριαλένιος (1830-1911): Επιχειρηματίας, τραπεζικός και εθνικός ευεργέτης από την Κεφαλονιά, έκανε δωρεές υπέρ της εθνικής οργάνωσης, υπέρ νοσοκομείων και για την ανέγερση Πινακοθήκης. Μετά θάνατον κληροδότησε μεγάλο ποσό για το Κοργιαλένειο Νοσοκομείο. Ευεργέτησε επίσης το Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία».
· Ευθυμία Κουμουνδούρου (;-1884): Σύζυγος του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, ενός εκ των σημαντικότερων Ελλήνων πολιτικών του 19ου αιώνα, διακρίθηκε για το φιλανθρωπικό και ευεργετικό της έργο.
· Γρηγόριος Μαρασλής (1831-1907): Δήμαρχος της Οδησσού και μυστικός αυτοκρατορικός σύμβουλος στην τσαρική αυλή, ίδρυσε φιλανθρωπικά ιδρύματα στην Κέρκυρα, την Αθήνα, την Κωνσταντινούπολη, τη Φιλιππούπολη και αλλού. Με δωρεές του χτίστηκαν το Μαράσλειο Διδασκαλείο, η Μαράσλειος Εμπορική Σχολή Αθηνών και η Μαράσλειος Εμπορική Σχολή Θεσσαλονίκης.
· Εμμανουήλ Μπενάκης (1843-1929): Πολιτικός του 19ου και 20ού αιώνα από τη Σύρο. Πραγματοποίησε σημαντικές δωρεές (Σχολή νοσοκόμων Ερυθρού Σταυρού). Επίσης ήταν ιδρυτικό μέλος του Κολλεγίου Αθηνών και του Συλλόγου Μερίμνης Ανηλίκων.
· Ιωάννης Σισμανόγλου (1820-1894): Επιχειρηματίας και ευεργέτης, διέπρεψε στο εμπόριο στην Κωνσταντινούπολη. Ενίσχυσε οικονομικά την «Επιτροπή της Ελληνικής Ορθοδόξου Κοινότητος» της Άγκυρας και με δικά του χρήματα ιδρύθηκε το πρώτο ελληνικό δημοτικό σχολείο στην πόλη. Ενίσχυσε οικονομικά την Ελληνική Κοινότητα Κωνσταντινουπόλεως και έκανε μεγάλη δωρεά για την ανίδρυση της Μεγάλης του Γένους Σχολής. Μετά το θάνατό του άφησε τεράστια περιουσία . Το 1936, θεμελιώθηκε στα Μελίσσια Αττικής το «Φυματολογικόν Ινστιτούτον Ιωάννου Α. Σισμανόγλου και του Οίκου αυτού» (Σισμανόγλειο Νοσοκομείο). Την ίδια χρονιά ο Κωνσταντίνος Σισμανόγλου ίδρυσε στην Κομοτηνή το Σισμανόγλειον Γενικόν Νοσοκομείον.
· Ανδρέας Συγγρός (1830-1899): Τραπεζίτης, πολιτικός και ευεργέτης. Εξελίχθηκε σε σημαντική φιγούρα της ελληνικής πολιτικής . Πραγματοποίησε σημαντικές δωρεές σε ευαγή ιδρύματα, ενώ με τη διαθήκη του κληροδότησε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στο ελληνικό κράτος για την κατασκευή νοσοκομείων (Νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός») και σχολείων και σε εθνικά ιδρύματα. Το φιλανθρωπικό του έργο συνέχισε η σύζυγός του, Ιφιγένεια Μαυροκορδάτου - Συγγρού, η οποία δώρισε στο ελληνικό δημόσιο το Μέγαρο Ανδρέα Συγγρού και το Κτήμα Συγγρού.
· Βασίλειος Σιβιτανίδης (1830-1921): Έμπορος που δραστηριοποιήθηκε στην Αλεξάνδρεια . Κληροδότησε στο ελληνικό κράτος αιγυπτιακά χρεόγραφα και λίρες, αξίας 3.000.000 χρυσών ελληνικών δραχμών. Η «Σιβιτανίδειος Σχολή Τεχνών και Επαγγελμάτων» ιδρύθηκε απο το κληροδότημά του έξι χρόνια (1927) μετά το θάνατό του και λειτούργησε το έτος 1929.
· Μιχαήλ Τοσίτσας (1787-1856): Έμπορος και ευεργέτης. Ενίσχυσε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, εξαγόραζε αιχμαλώτους και ίδρυσε στην Αλεξάνδρεια νοσοκομείο, εκκλησία και σχολείο για τους Έλληνες, καθώς και την Τοσιτσαία σχολή. Στο Μέτσοβο κάθε χρόνο, όσο ζούσε έστελνε σημαντικά χρηματικά ποσά για την ανακούφιση των φτωχών. Στην Εθνική Τράπεζα κατέθεσε πάνω από 100.000 δραχμές για να πληρώνονται από τους τόκους στο Μέτσοβο δύο δάσκαλοι κάθε χρόνο.Στη Θεσσαλονίκη κληροδότησε αρκετά χρήματα για το εκεί ελληνικό σχολείο.Στην Αθήνα έκανε έργα οδοποιίας, και ενίσχυσε Νοσοκομεία, το Αρσάκειο Παρθεναγωγείο και το Πανεπιστήμιο.
· Παναγής Χαροκόπος (1835-1911): Επιχειρηματίας . Ανέπτυξε πλούσια κοινωφελή δραστηριότητα, σε Ελλάδα όσο και στη Ρουμανία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον επέδειξε για την εκπαίδευση στον τομέα της Οικιακής Οικονομίας. Το σπουδαιότερο δημιούργημά του υπήρξε η Χαροκόπειος Οικοκυρική και Επαγγελματική Σχολή Θηλέων, για την ίδρυση και χρηματοδότηση της οποίας μερίμνησε με τη διαθήκη του.
· Η Σχολή αυτή απετέλεσε πρόδρομο του σημερινού Χαροκοπείου Πανεπιστημίου.
· Ευγένιος Ευγενίδης (1882-1954): Εφοπλιστής από τη Θράκη, πριν τον θάνατό του ζήτησε από τον Βασιλέα Παύλο σε ποιο επιστημονικό τομέα θα μπορούσε να προσφέρει οικονομικά για την δημιουργία ενός απόλυτα πρωτοποριακού πνευματικού ιδρύματος. Συνέπεια αυτού ήταν να έλθει σε επαφές με πολλούς σημαντικούς επιστήμονες της εποχής από τις οποίες επαφές και κατέληξε στη δημιουργία του Ιδρύματος Ευγενίδου.
· Πρόδρομος Μποδοσάκης Αθανασιάδης (1890-1979): Επιχειρηματίας από τη Μικρά Ασία διέπρεψε στο εμπόριο. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ήρθε στην Ελλάδα, φέρνοντας την περιουσία του. Το φιλανθρωπικό του έργο περιλαμβάνει το χτίσιμο σχολείου στο Ηράκλειο (όπου σήμερα στεγάζεται το «Μποδοσάκειο» 2ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου). Έχασε την περιουσία του και την ξαναδημιούργησε, χτίζοντας βαριά βιομηχανία- με τα αποθέματα πυρομαχικών της ΠΥΡΚΑΛ να κρατούν τον ελληνικό στρατό – ο οποίος δεν είχε επαρκή αποθέματα- κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Μεταπολεμικά ασχολήθηκε με πολλές βιομηχανίες. Παράλληλα ενισχύει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, εκκλησίες, φιλανθρωπικά ιδρύματα, πνευματικούς και καλλιτεχνικούς οργανισμούς, ιατρικές έρευνες, χρηματοδοτεί την αγορά έκτασης 185 στρεμμάτων στην Κάντζα και την ανέγερση των αναγκαίων κτηριακών και αθλητικών εγκαταστάσεων για τη λειτουργία του Μποδοσάκειου Δημοτικού Σχολείου του Κολλεγίου Αθηνών, το οποίο και εγκαινιάστηκε το Σεπτέμβριο του 1977, ιδρύει τη Γηριατρική Κλινική στο Κρατικό Θεραπευτήριο Ψυχικών Παθήσεων Αθηνών, προσφέρει την κατοικία του στο Παλαιό Ψυχικό για να γίνει, μετά το θάνατό του, κατοικία του Έλληνα πρωθυπουργού (σήμερα στεγάζει το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού). Επίσης προβλέπει στον Οργανισμό του Ιδρύματος που δημιούργησε το 1972, ειδικούς θεσμούς που θα βοηθήσουν νέους με υψηλές επιδόσεις και χωρίς οικονομικές δυνατότητες να επιδοθούν στην επιστήμη. Πέθανε το 1979, αφήνοντας το Ίδρυμα Μποδοσάκη.
· Αριστοτέλης Ωνάσης (1906-1988): Ο Έλληνας κροίσος από τη Σμύρνη έφτασε στην Ελλάδα ως πρόσφυγας μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, μετανάστευσε στην Αργεντινή και αναδείχθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους εφοπλιστές του κόσμου. Το φιλανθρωπικό του έργο περιλαμβάνει το Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάσης, το Ωνάσειο και τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
· Γιάννης Λάτσης (1910-2003): Εφοπλιστής με φιλανθρωπική δράση, που περιλαμβάνει την ίδρυση του Ιδρύματος Υποτροφιών Ι.Σ. Λάτσης και το 1990 του Ιδρύματος Αποκαταστάσεως Ομογενών εξ Αλβανίας. Με δικά του χρήματα ανέγειρε το Λάτσειο Κολέγιο. Με δικά του έξοδα αναπαλαίωσε το θέατρο Απόλλων στον Πύργο, ενώ επίσης με δικά του έξοδα έχτισε το Λάτσειο δημοτικό μέγαρο στην ίδια πόλη.
· Σταύρος Νιάρχος (1909-1996): Εφοπλιστής και επιχειρηματίας, έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις στη Νορμανδία επί Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Στη συνέχεια απέκτησε τεράστια περιουσία μέσω της ενασχόλησής του με τη ναυτιλία. Απεβίωσε το 1996 και με τη διαθήκη του άφησε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στο ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» .
Αν και «κανονικά» δεν περιλαμβάνονται συνήθως στη λίστα των εθνικών ευεργετών, τιμής ένεκεν,
θεωρείται πρέπον να αναφερθούν επίσης οι δύο γνωστότερες ηρωίδες της Ελληνικής Επανάστασης.
· Λασκαρίνα Πινότση (Μπουμπουλίνα) (1771-1825): Παντρεύτηκε δυο φορές, με τον Σπετσιώτη Δημήτριο Γιάννουζα και με τον Σπετσιώτη πλοιοκτήτη και καπετάνιο Δημήτριο Μπούμπουλη. Και οι δυο σκοτώθηκαν από Αλγερινούς πειρατές. Της άφησαν, μια τεράστια περιουσία, την οποία ξόδεψε στο σύνολό της για να αγοράσει καράβια και εξοπλισμό για την Ελληνική Επανάσταση. Το 1825, έχοντας ξοδέψει όλη της την περιουσία, εξορίστηκε στις Σπέτσες, λόγω της στήριξής της στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Μετά θάνατον οι Ρώσοι της απένειμαν τον τίτλο της Ναυάρχου.
· Μαντώ Μαυρογένους ( 1797-1848): Με την έναρξη της Επανάστασης πήγε στην Μύκονο και ξεσήκωσε τους κατοίκους εναντίον των Τούρκων. Με πλοία εξοπλισμένα με δικά της έξοδα, καταδίωξε τους πειρατές που λυμαίνονταν τις Κυκλάδες και αργότερα πολέμησε στο Πήλιο, στη Φθιώτιδα και στη Λιβαδειά. Για τον Αγώνα διέθεσε όλη της την περιουσία. Ο Ιωάννης Καποδίστριας της απένειμε το αξίωμα του επίτιμου αντιστράτηγου. Πέθανε ξεχασμένη και φτωχή στην Πάρο το 1848.
Με εκτίμηση
Γιώργος Μερτινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου