ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΤΡΟΦΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

Μίκης Θεοδωράκης: «Ο πιο επικίνδυνος φασισμός είναι ο αριστερόστροφος…»

Του Νίκου Σταματάκη*

Με αυτή την τρομερή καταγγελία άρχισε την ομιλία του ο μεγάλος μας Μίκης, η ζωντανή προσωποποίηση του Ελληνισμού, που είναι ταυτόχρονα και ένας σύγχρονος μύθος της αριστεράς (γι’αυτό και ο Αλέξης Τσίπρας τον επισκέφθηκε την επόμενη μέρα της εκλογικής του νίκης το 2015).  Εβαλε έτσι για μια ακόμα φορά – εύχομαι όχι την τελευταία – στα 92 του χρόνια την σφραγίδα του στις πολιτικές εξελίξεις.  Ο Μίκης, που ποτέ δεν χώρεσε σε ιδεολογικά καλούπια, ο Μίκης που ποτέ δεν φοβήθηκε τον θάνατο (ούτε και τότε που οι «δεξιόστροφοι» διώκτες του τον είχαν θάψει ζωντανό στη Μακρόνησο με μόνο το κεφάλι του έξω να του επιτίθενται ο σκορπιοί), ο Μίκης όλων μας, με τις αρετές τις αιώνιες, τις ελληνικές, και με κάποια από τα επίσης αιώνια ελληνικά μειονεκτήματα (ίσως τα λιγότερα από όλους μας) δήλωσε για ακόμα φορά «ΠΑΡΩΝ» στο εθνικό κάλεσμα. Και έκανε το «ΠΑΡΩΝ» του αυτό να μετρά, με τον τρόπο που μόνο εκείνος ξέρει, με το μαχαίρι της αλήθειας να φτάνει ως το κόκκαλο: «Ο πιο επικίνδυνος φασισμός είναι ο αριστερόστροφος…»

Ας δούμε τι σημαίνει αυτή η ρήση του Μίκη μας, επιγραμματικά και με συντομία, επειδή βιβλία ολόκληρα έχουν γραφεί για τον φασισμό στους κόλπους των αριστερών σχημάτων από την ρωσική επανάσταση (αλλά ακόμα και πιο πριν) μέχρι δυστυχώς και τις μέρες μας.

1)    Από την καθαίρεση στην εξορία και τελικά στη στυγνή δολοφονία του Τρότσκι στο Μεξικό από τους πράκτορες του Στάλιν, από την εξορία χιλιάδων αντιφρονούντων στη Σιβηρία, στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας του σφαγέα Πολ Ποτ στη Καμπότζη και στις εσωτερικές εκκαθαρίσεις (και δολοφονίες στελεχών) του δικού μας ΚΚΕ, το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα και τα σοσιαλιστικά παρακλάδια του αποδείχτηκαν οι καλύτεροι εφαρμοστές φασιστικών μεθόδων. Για ένα ολόκληρο αιώνα, η εσωτερική λειτουργία των αριστερών οργανώσεων (με μόνη ίσως φωτεινή εξαίρεση τα σοσιαλδημοκρατικά ευρωπαϊκά κόμματα) δεν είχε καμία σχέση με τη δημοκρατία. Η φίμωση, η παύση, η καθαίρεση και η δολοφονία ήταν πάντοτε ο κανόνας.   

2)    Τρανό παράδειγμα ήταν οι περασμένες αμερικανικές εκλογές, όπου όλοι είδαμε σειρά δημοσιογράφων των συστημικών ΜΜΕ να καταπατούν κάθε έννοια δημοκρατίας για να εκλέξουν την αγαπημένη τους Χίλαρι… Φτάσαμε στο σημείο να δέχονται υποδείξεις από το επιτελείο της Χίλαρι, να οργανώνουν φτιαχτές δημοσκοπήσεις και ακόμα και να στήνουν «ντιμπέιτ» (CNN)…  Τι κοινό είχαν όλοι αυτοί οι δήθεν αμερόληπτοι δημοσιογράφοι;  Ηταν θρεμμένοι με αριστερά ιδανικά, ήταν στα νιάτα τους γαλουχημένοι στα διάφορα νεανικά κινήματα της δεκαετίας του 1960 και 1970 και ακόμα και τώρα έχουν την ψευδαίσθηση ότι η νεανική τους ιδεολογία είναι το ιδανικό της ανθρωπότητας… Μόνο που στην πράξη δεν δέχονται ποτέ αντιρρήσεις και δημοκρατικό διάλογο, προτιμώντας τη φίμωση.

3)    Στην Ελλάδα – αλλά και διεθνώς – οι αριστερές οργανώσεις έφτασαν πολλές φορές να εφαρμόζουν τρομοκρατικές πρακτικές που θα τις ζήλευαν σήμερα και οι πιο αδίστακτοι «αποκεφαλιστές» του ισλαμισμού.  Τις συνέπειες ως Ελληνες τις βιώνουμε δυστυχώς και σήμερα – κυριολεκτικά ΣΗΜΕΡΑ, καθώς μόλις χθές η αριστερόστροφη κυβέρνηση του κ.Τσίπρα, κόντρα σε κάθε έννοια δικαιοσύνης, αποφάσισε να δώσει και πάλι διήμερη «άδεια αναψυχής» στον 11 φορές ισοβίτη, τρομοκράτη της Αριστεράς, Δημήτρη Κουφοντίνα, ηγετικό στέλεχος της «17^ης Νοέμβρη» και δολοφόνο του Παύλου Μπακογιάννη… Πρόκειται για πρωτοφανή θρασύτητα των αριστερών «πολιτικών νάνων» που κυβερνούν τη χώρα που δικαιώνουν τον Μίκη για την ιστορική του φράση περί «αριστερόστροφου φασισμού».

Η ρήση αυτή του Μίκη μας, αντήχησε βαθιά στις ζωές όλων μας – και έτσι θα κλείσω το κείμενο αυτό με κάποιες προσωπικές μου εμπειρίες..  Μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού πέρασε από τις κομματικές οργανώσεις της αριστεράς και ένα ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι γαλουχήθηκε εκεί μετά τη δικτατορία.  Ο γράφων, μέλος αυτής της γενιάς, θυμάται καθαρότατα ότι από το 1974 μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του 1980 πάνω από το 80% των νέων ήταν μέλη αριστερών οργανώσεων από το ΠΑΣΟΚ μέχρι το ΚΚΕ(μ-λ)… Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που κάποιοι «σταλινικοί», στελέχη της νεολαίας του ΠΑΣΟΚ, στην οποία τότε ανήκα, αποπειράθηκαν να με φιμώσουν.  Εκείνοι ακόμα και τώρα, πουλώντας την ιδεολογία τους και την ψυχή τους, απολαμβάνουν τα καλά της εξουσίας (έχω αναφερθεί σε παλαιότερα κείμενά μου – και θα επανέλθω εν καιρώ…).  Εγώ ευτυχώς αποχώρησα σε ηλικία 20 ετών το 1980, στρεφόμενος τότε στην επιστήμη.  Πολλοί απογοητευμένοι αριστεροί της γενιάς μου κατέληξαν στο Αγιο Ορος (αυτοί άραγε προσκάλεσαν εκεί πέρσι τον άθεο Τσίπρα;) – και τούτο είναι φαινόμενο που αξίζει να μελετηθεί…

Μεγαλώνοντας στην Κοκκινιά το 1960 και το 1970 ήταν αδύνατο να αποφύγεις τις πολλές φιγούρες (ανδρών κυρίως) που περιφέρονταν άσκοπα, χαμένοι στους δρόμους…  Η γειτονιά είχε περάσει 50 χρόνια πνευματικού και φυσικού βιασμού, από τον κυνήγι των Τούρκων και την προσφυγιά, στον πόλεμο του 1940, στην παλλαϊκή αντίσταση, στο μπλόκο των ταγματασφαλιτών και των κουκουλοφόρων, στους 200 νεκρούς, τους 18.000 έγκλειστους και τους 1.800 (από μια γειτονιά μόλις 90.000 κατοίκων τότε) που οι Γερμανοί μετέφεραν στο Νταχάου - και τελικά στο ανηλεές κυνήγι των ιδεολογικών αντιπάλων με στυγνές φασιστικές μεθόδους στα εσωκομματικά του παράνομου ΚΚΕ. Πόσο να αντέξει ο ανθρώπινος νους και η ψυχή;   

Αμέσως μετά το 1974  έζησα από κοντά μια ακραία τραγωδία: Στενό φιλικό μου πρόσωπο, νεαρός εξαίρετος, απόφοιτος της Νομικής, που αντιστάθηκε στην απριλιανή δικτατορία και οι χουντικοί τον τιμωρούσαν επιβάλλοντάς του – με το περίστροφο στον κρόταφο – να γράφει λόγους υμνώντας την χούντα, μια ωραία νύχτα στον Πειραιά γύρω στο 1975 ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από συνδικαλιστές των Οικοδόμων του ΚΚΕ (γνωστούς για την σταλινική τους αγριότητα), επειδή διαφώνησε σε εσωκομματική σύναξη.  Ο νεαρός παρανόησε… Τα συντρίμια του εαυτού του περιφέρονταν για χρόνια στην οικογένειά και την παρέα μας…

Ετσι όταν πριν 15 μήνες, στην προεκλογική περίοδο των αμερικανικών εκλογών, αριστερόστροφος εκδότης έκοψε τα κείμενά μου – τα πάντοτε γεμάτα με επιχειρήματα – επειδή δεν άρεσε η θεμελιωμένη σε στοιχεία πρόβλεψή μου ότι ο Τραμπ θα επικρατήσει – δεν αιφνιδιάστηκα καθόλου.  Ημουν βέβαιος ότι η πηγή της φασιστικής νοοτροπίας ήταν οι αριστερόστροφες καταβολές…

Αλλά όταν προχθές άκουσα τα τραγικά για την ελληνική δημοκρατία και την δικαιοσύνη νέα ότι οι μάρτυρες των καταγγελιών στην υπόθεση Novartis θα είναι κουκουλοφόροι ανατρίχιασα… Από τον φασισμό των προδοτών κουκουλοφόρων του Μπλόκου της Κοκκινιάς, στους κουκουλοφόρους αριστεριστές που σπάνε και καίνε τακτικά την Αθήνα και τώρα στους κουκουλοφόρους μάρτυρες κατηγορίας της αριστερόστροφης κυβέρνησης Τσίπρα, ο Ελληνισμός έχει πληρώσει πανάκριβα τις διάφορες εκδόσεις του φασισμού.  ΠΟΤΕ ΠΙΑ! Δεν αρμόζουν στον τόπο που γέννησε τη Δημοκρατία!

Νέα Υόρκη, 10 Φεβρουαρίου 2018             

*Ο Νίκος Σταματάκης είναι διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών, διεθνολόγος και επιχειρηματίας που ζει και εργάζεται στη Ν.Υόρκη.