ΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΔΩΣΕΙ ΠΡΩΤΟΣ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ , No comments

Το μεταφρασμένο κείμενό από τους ΝΥ. Τimes που αφορά στο Γενεαλογικό δέντρο των Τούρκων όταν  άρχισαν να  ψάχνονται από που κατάγονται, την απάντηση την είχε δώσει εδώ και λίγα χρόνια   ο Επίτιμος Α ΓΕΣ Στρατηγός  ε.α. Φραγκούλης Φράγκος με την έκδοση του βιβλίου του ΠΟΙΑ ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΟΙΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ,

Σας επισυνάπτουμε το άρθρο της ΝΥ. Τimes μεταφρασμένο 

ISTANBUL - Νωρίτερα φέτος, η Τουρκία άνοιξε το στενά φυλασσόμενο νηολόγιο, ένα μνημειώδες αρχείο αρχαίων γενεαλογικού υλικού που χρονολογείται από την οθωμανική εποχή. Ένας δικτυακός τόπος που παρέχει πρόσβαση σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες στην Τουρκία περιλαμβάνει τώρα μια καρτέλα γενεαλογίας. Οι χρήστες μπορούν να κατεβάσουν έγγραφα προγόνων, με αρχεία που ξεκινούν από το 1882.
Από την εμφάνιση της νέας υπηρεσίας, οι ρίζες, η μετανάστευση, η καθαρότητα και ο υβριδισμός έχουν κυριαρχήσει στη συζήτηση στις ομάδες, τα γραφεία και τα καταστήματα τσαγιού της WhatsApp. Μόλις δύο ημέρες, πάνω από 5 εκατομμύρια Τούρκοι έψαχναν για την κληρονομιά τους στο μητρώο. Το ενδιαφέρον ήταν τόσο έντονο που για λίγες ώρες ο ιστότοπος κατέρρευσε. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να σταματήσει την υπηρεσία για αρκετές ημέρες.
Για έναν αιώνα, το τουρκικό κράτος επέβαλε στους πολίτες του μια άκαμπτη εθνική ταυτότητα, μία που απέκλειε την εθνότητα και υπογράμμισε την «καθαρή» τουρκικότητα. Το άνοιγμα των αρχείων της κυβέρνησης έχει μαγνητίσει τους ανθρώπους. Καθώς οι Τούρκοι απορροφούν τα νέα της εθνολογικής , που κατασκευάζεται και επιβάλλεται από το κράτος, έχει αρχίσει να καταρρέει.
Ορισμένοι Τούρκοι, ειδικά εκείνοι των οποίων οι οικογένειες έχουν ζήσει στις ίδιες πόλεις για γενιές, βρήκαν επαναβεβαίωση στην απόδειξη των δικών τους βαθιών ριζών. Άλλοι είναι απογοητευμένοι. Ένας Τούρκος εθνικιστής έμαθε ότι η γιαγιά του ήταν κουρδικής καταγωγής. Ένας φίλος συγγραφέας έκπληκτος έχει ανακαλύψει το όνομα του παππού του ήταν ο Ισαάκ. Ένας από τους γείτονές μου ανακάλυψε ότι είχε ευρωπαϊκές ρίζες και αποφάσισε να υποβάλει αίτηση διπλής υπηκοότητας.

Για πολύ καιρό, η εθνική ταυτότητα θεωρήθηκε θέμα εθνικής ασφάλειας στην Τουρκία. Οι περισσότεροι Οθωμανοί Αρμένιοι έχασαν τη ζωή τους σε καταναγκαστικές απελάσεις το 1915, ενώ άλλοι μετατράπηκαν σε Ισλαμιστές  για να επιβιώσουν. Οι μετατροπές κρατήθηκαν μυστικές μέσα στις οικογένειες. πολλά εγγόνια χριστιανών που μετατράπηκαν  έμαθαν για την καταγωγή τους ως ενήλικες. Πολλοί Τούρκοι ανακάλυψαν ότι είχαν αρμενικούς οικογενειακούς δεσμούς μόλις πρόσφατα.
Τα γενεαλογικά δεδομένα προσφέρονται μόνο για ιδιωτική χρήση και αποκαλύπτει πόσο σχολαστικά το τουρκικό κράτος παρακολουθεί τους πολίτες του τους τελευταίους δύο αιώνες. "Αποδεικνύεται ότι η μητρική μου καταγωγή είναι από το Yerevan", έγραψε ένας χρήστης στον ισότοπο Eksi Sozluk, όπου έχουν προβληθεί χιλιάδες σχόλια σχετικά με το θέμα. «Η πατρική μου καταγωγή είναι εν τω μεταξύ Γεωργιανή. Είμαι σε κατάσταση σοκ. "
Οι Τούρκοι αριστεροί διαταράχθηκαν από το ενδιαφέρον για τη γενεαλογία, φοβούμενοι ότι θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε φυλετισμό, ακόμα και στον εμφύλιο πόλεμο. Αλλά ο συντάκτης της εβδομαδιαίας Αρμένικης  Agos Εφημερίδα την υποδέχθηκε. Συζητήθηκε από έναν καθηγητή ανθρωπολογίας ο οποίος χαρακτήρισε την κίνηση «επαναστατική»  για να καταργήσει τη φανταστική εθνική καθαρότητα του τουρκικού εθνικισμού.
Πράγματι, μια μελέτη του 2012 στο περιοδικό Annals of Human Genetics διαπίστωσε ότι η πατρική παράδοση της Τουρκίας ήταν 38% ευρωπαϊκή, 35% Μέση Ανατολή, 18% Νότιας Ασίας και 9% Κεντρική Ασία.
Οι Οθωμανοί αντιμετώπισαν τις πολυπλοκότητες της εθνικότητας μέσω αυτού που αποκαλούσαν το σύστημα κεχρί. Για αιώνες, διαφορετικοί κανόνες ισχύουν για μουσουλμάνους, καθολικούς, Ελληνορθόδοξους και Εβραίους. Οι θρησκευτικές κοινότητες θα μπορούσαν να ασκούν ελεύθερα τις επιχειρήσεις τους και να διευθύνουν τα δικά τους σχολεία, τις εφημερίδες και τα νοσοκομεία, εφόσον πλήρωναν φόρους στον σουλτάνο. Αλλά στη δεκαετία του 1830, οι εκσυγχρονιστές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εισήγαγαν μια δυτικοποιημένη έννοια της ιθαγένειας και έβγαλαν το σύστημα κεχρί. Μια ομάδα μουσουλμάνων διανοουμένων, γνωστών ως νεαροί Οθωμανοί, διαφώνησε έντονα με τις μεταρρυθμίσεις.
Στη δεκαετία του 1870, η ομάδα εισήγαγε την έννοια του οθωμανισμού, προωθώντας μια ενιαία αυτοκρατορική ιθαγένεια που συνδύαζε τον ισλαμικό νόμο με αρχές εμπνευσμένες από τον ευρωπαϊκό συνταγματισμό. Προκάλεσαν την ιδέα του μουσουλμανικού εθνικισμού: το σουνίτικο Ισλάμ θα είναι η κυρίαρχη ταυτότητα, ενώ θα παρέχει ελευθερίες σε άλλες θρησκείες. Εάν ο Σουνιτικός χαρακτήρας του κράτους χάθηκε, οι Νέοι Οθωμανοί αισθάνθηκαν, η αυτοκρατορία θα μπορούσε να αποσυντεθεί. Ο οθωμανισμός ήταν η φόρμουλά τους για να την κρατήσει άθικτη.
Καθώς ο ρυθμός εκσυγχρονισμού αυξήθηκε στις αρχές του εικοστού αιώνα, το πρόβλημα της γενεαλογικής πολυπλοκότητας χιονισμένο: Οι κοσμικοί και δυτικοί νεαροί Τούρκοι και οι ιδρυτές της τουρκικής δημοκρατίας τροποποίησαν τον μουσουλμανικό εθνικισμό σε μια ιθαγένεια βασισμένη στη γαλλική ιδέα του laïcité, τον διαχωρισμό της θρησκευτικής επιρροής από κυβέρνηση.
Προσπάθησαν να λύσουν το πρόβλημα της εθνικιστικής πολυπλοκότητας, μερικές φορές με δύναμη: Η ανταλλαγή πληθυσμών το 1923 είχε ως αποτέλεσμα την αποδιαμόρφωση περισσότερων από 1,2 εκατομμυρίων Ελλήνων στην Τουρκία και περισσότερων από 300.000 Τούρκων στην Ελλάδα. Ο μικρός αριθμός Ελλήνων και Αρμενίων που συνέχισαν να ζουν στην Τουρκία είχαν πει να ξεχάσουν τις ρίζες τους.
Κατά τη δεκαετία του 1940, μετά τον θάνατο του Atatürk, οι ρατσιστικοί σύλλογοι στην Τουρκία βελτίωσαν περαιτέρω αυτόν τον εθνικισμό και δημιούργησαν μια «καθαρή τουρκική» εθνική ταυτότητα. Οι Τούρκοι, κατά την άποψή τους, ήρθαν από τις πεδιάδες της Κεντρικής Ασίας, οι Κούρδοι ήταν "ορεινοί Τούρκοι" και όλες οι άλλες εθνικότητες με επιρροές θεωρήθηκαν αποκλίνουσες και επικίνδυνες. Οι αριστεροί και οι ισλαμιστές απέρριψαν αυτόν τον συνδυασμό μονοεθνικού εθνικού κράτους και νεωτερικότητας και το κεμαλικό κράτος τιμωρεί και τις δύο ομάδες. Ο μαρξιστής ποιητής Nazım Hikmet καταδικάστηκε σε 28 χρόνια φυλάκισης · ο ισλαμικός στοχαστής και ποιητής Μεχμέτ Άιφ Ερσόι πέρασε μια δεκαετία στην εξορία στην Αίγυπτο για την αμφισβήτηση του τουρκικού εθνικισμού.
Πολλοί εθνικιστές θεωρούν το σύνθετο συντηρητισμό και τον νεοφιλελευθερισμό του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ως απειλή για την τουρκική εθνική ταυτότητα από τότε που το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, γνωστό ως AKP, ήρθε στην εξουσία το 2002. Ωστόσο, η κυβέρνηση του Ερντογάν  επέτρεπε στους ιστορικούς να να συζητήσουν ανοιχτά την ιστορία των Οθωμανών Αρμενίων και να άρουν τους περιορισμούς του κουρδικού πολιτισμού.
Κάτω από τον κ. Ερντογάν, η εθνική ταυτότητα που βασίζεται στην "καθαρή τουρκικότητα" έχει αντικατασταθεί σταδιακά από τον μουσουλμανικό εθνικισμό των Νέων Οθωμανών. Οι ηγέτες του Α.Κ.Ρ. πιστεύουν ότι η διαγραφή της θρησκείας και της εθνικότητας από την εθνική ταυτότητα της Τουρκίας θα επαναλάβει τα λάθη των Οθωμανών εκσυγχρονιστών στη δεκαετία του 1830.
Ανοίγοντας το δημοτικό μητρώο, η τουρκική κυβέρνηση - άθελα - θα μπορούσε να αλλάξει τις ιδέες μας για τουρκική εθνότητα και να τερματίσει για πάντα το μύθο της φυλετικής αγνότητας.
Η χρονική στιγμή της νέας πρόσβασης στην καταγωγή του κοινού είναι πράγματι μέρος ενός πολιτικού υπολογισμού. Μετά την Τουρκική στρατιωτική επιχείρηση στην Αφρίν στη βόρεια Συρία και με τις προεδρικές εκλογές του 2019, η κυβέρνηση ελπίζει να εδραιώσει περαιτέρω τον μουσουλμανικό εθνικισμό ως την κεντρική τουρκική ταυτότητα.

Είναι ο τρόπος που λέει το Α.Κ.Ρ. ότι ο μουσουλμανικός εθνικισμός είναι διαφορετικός από τον ρεπουμπλικανικό εθνικισμό: το κράτος, στη νέα του αγκαλιά του Ισλάμ, έχει την εμπιστοσύνη να επιτρέψει στους πολίτες να ανακαλύψουν τις εθνοτικές τους ρίζες. Οι Τούρκοι πολίτες μπορούν να είναι περήφανοι για την κληρονομιά και τις ρίζες τους, και μάλιστα να βρουν εκεί ένα σκεπτικό των κινήσεων της εξωτερικής πολιτικής της τουρκικής κυβέρνησης.
Τα αρχεία καταγραφής που καλύπτονται από σκόνη αποσκοπούν να υπενθυμίσουν στους Τούρκους όχι μόνο την ευρεία ποικιλομορφία των προγόνων τους, αλλά και την εδαφική έκταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μια κυριαρχία που κάποτε κάλυπτε τρεις ηπείρους.
Ο Kaya Genc, ​​ένας δοκίμιος και μυθιστοριογράφος, είναι ο συγγραφέας του "Under the Shadow: Οργή και Επανάσταση στη Σύγχρονη Τουρκία".
Πηγή https://www.nytimes.com/2018/04/01/opinion/international-world/turkey-ethnicity-government.html